“పంచమవేదం”గా పిలువబడే భారతంలో ఎన్నో కధలు, నీతులు, ధర్మసుక్ష్మాలు…. ఎన్నో ఎన్నెన్నో కలిసి మెలిసి వున్నాయి. కధ – కధలో దుర్మార్గం, ఆవేశకావేశాలు ఎన్నో చదువుతున్న కొద్ది దర్శనమిస్తాయి.

భీష్ముల వారు, విదురుడు – దర్మస్వరూపాలుగా కనబడితే, ‘ధర్మం’ మూర్తీభవించిన ‘ధర్మరాజు’ కనిపిస్తాడు.

కృప, ద్రోణులు, అశ్వధామలు – పరిపూర్ణ బ్రాహ్మణులుగా, స్వామి భక్తి పరయాణులుగా దర్శనమిస్తారు.

ఇందులో లెక్కకు మించిన కుత్సితాలు, అన్యాయాలు, ఆక్రందనలు, అంబలు, శిఖండులు అందరు కనిపిస్తారు.

మహర్షుల దర్శనం, మహనీయుల ధర్మపధం, చెప్పే మహనీయులు, వినే జ్ఞాన – వివేకులు అన్నీ…. అందరితో…

వ్యాసుడు – ఒక ‘ధర్మ’బద్దంగా, పధంగా ఈ భారతాన్ని భారతానికి అందిస్తాడు. పంచమవేదమని ప్రకటిస్తాడు.

ఇందులో లేనిది మరెక్కడా లేదని, ఇందులో వున్నది, మరెక్కడా వుండదని లేదా కనపడదని గూడా స్పష్టంగా

చెబుతాడు.

ఇందులోమహాభారతం లోని  116 మంది వ్యక్తులు, వారి కధలు వివరించండం జరిగింది.